Het is nu vrijdagmiddag en we zijn weer veilig op ons durpie Strien. Gisterenmiddag stonden Bram en Janine ons heel lief op te wachten op Schiphol. Met elkaar een hapje gegeten onderweg en daarna nog eventjes doorgereden naar Mauro, de vriend van Christel was gisteren jarig. Na een goede nacht op ons eigen bed zijn we nu weer helemaal fit.

Afgelopen zaterdag zijn we met Skyward Expres van Eldoret naar Nairobi gevlogen, een vluchtje van zo'n 40 minuten ipv 6 uur rijden in een gammel busje over de veelal nog gammelere wegen. Leek ons iets plezieriger en dat was het ook.

Met een Uber naar ons hotel gereden, net buiten Nairobi. Een rustig plekje, geen last van demonstraties, vlak bij het Karuru Forest, waar je heerlijk kan wandelen en waar de apen door de bomen springen. In die 5 nachten hebben we wel 3 verschillende kamers gehad maar uiteindelijk wel onze rust kunnen pakken en het rapport voor Happy Rock kunnen afronden. Dit gaan we binnenkort met het team in Nederland doorspreken. Gisterenmorgen voordat de demonstraties begonnen hebben we ons weer laten terug brengen op de luchthaven, beter geen risico nemen. Het was nog rustig in de stad, al wemelde het al van de politie. Afgelopen maandag zijn er toch behoorlijk wat doden gevallen schijnbaar en ook diverse kerken en moskeeën in brand gestoken. Onrustig dus.

We kijken terug op een mooie maar roerige 3 weken in Kenia. Ons eerste verblijf in Eldoret was zo'n 20 km buiten de stad, een bewuste keuze ivm de rust. We konden een motor huren om ons te verplaatsen. Helaas ging dat de eerste dag flink mis. Na ons eerste gesprek met directeur Meshack reden we 's middags om 17.00 bij hem weg. We wilden nog even wat drinken kopen bij het winkelcentrum en toen we stonden te wachten om daar af te slaan werden we aangereden door een middel grote vrachtwagen. Hij had ons niet gezien en raakte ons vol aan de achterkant. Jolanda zat achterop en werd als eerste geraakt en door de klap vlogen we allebei van de motor af het asfalt op. Even ben je versuft en blijf je stil liggen, daarna begint de adrenaline in je lijf te werken en sta je op, gelukkig zag ik Jolanda ook opstaan en het gras in lopen. We doen het allebei nog, is je eerste gedachte. De motor stond letterlijk in de grill van de truck geboord en ineens wemelde het van de Kenianen om ons heen (bij een winkelcentrum is het altijd druk) Je voelt je echt op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, hoe loopt dit af..

Het duurde een halfuurtje voordat de politie er was, de security van het winkelcentrum was gebeld door ons hotel en heeft ons in alles geholpen. Men wilde perse dat we naar het ziekenhuis gingen voor een check-up, maar dat wilden we beiden niet. Schaafwonden en bloed zien er naar uit, Jolanda voelde flink pijn in haar longen en ribben, maar toch leek het ons beter om dit niet te doen. Stel je voor dat ze ons daar houden, dachten we en we niet verder aan het werk kunnen?? Het politie bureau ontkwamen we niet aan, daar is alles afgehandeld. De chauffeur van de truck werd schuldig bevonden en moest de schade vergoeden aan de motor. Nogmaals het verzoek om naar het ziekenhuis te gaan, is toch procedure in Kenia. Nogmaals niet gedaan, misschien wel eigenwijs. Uiteindelijk heeft de security ons in het hotel gebracht, we werden geweldig opgevangen door de mensen die daar werken. Ze vonden het heel erg voor ons. De volgende dag onze afspraken maar afgezegd, dat leek ons wel verstandiger. Nu na 3 weken zijn onze schaafwonden en blauwe plekken wel weer verdwenen, alleen heeft Jolanda nog wel pijn in haar rug en last van haar ribben. Rust zal het hopelijk genezen.

Een aantal dagen daarna, we waren bij het land en een mama in Soy geweest, gebeurde er ook met een taxi iets naars. Omdat het al laat was en het erg hard regende, besloten de busjes om niet meer te rijden. Wij moesten toch nog van Eldoret naar ons hotel. Dus met een lokale taxi richting ons hotel, maar het weer en het zicht was zo slecht dat de auto naast de weg kwam en in een slip raakte, gelukkig kon de chauffeur de auto uiteindelijk in het juiste spoor terug brengen, maar toen was het voor ons wel helder: morgenochtend verhuizen naar Eldoret, zodat we minder afstand hoeven af te leggen. Die laatste kilometers die avond waren echt spannend, ook de chauffeur had er niet veel vertrouwen meer in, het was kruipen. 5 km voor ons hotel stopte hij, pak maar een motor of iets. Sta je dan in de stromende regen aan de kant van de weg. Geholpen door een local konden we het laatste stukje meerijden met een pick up, die ons netjes bij het hotel afzette. Het was wederom een avontuur, maar eigenlijk wil je dat in zo'n land niet op zo'n manier beleven.

Toen we éénmaal in Kenmosa zaten, een guesthouse iets voor Eldoret, kregen we iets meer rust, was de afstand naar de mama's en Happy Rock beter te overbruggen. Soms een stuk wandelen, soms een matatu maar soms toch ook achterop een motor, tja soms ontkwamen we er niet aan. Het verkeer blijft druk en chaotisch, dus spannend

Al met al, we zijn gespaard gebleven kunnen we wel zeggen. En we hebben kracht gekregen om door te gaan. Gelukkig maar, anders wordt dit werk wel erg lastig. Voor nu, eventjes rust. Nadenken en praten over Happy Rock, aan het werk voor een nieuwe vakschool in Sulawesi. Meedenken over bestaande vakscholen in Ethiopië. En wat er verder op ons pad komt. Bedankt voor het meelezen en meeleven, dat doet ons goed. Iedereen een fijn weekend.

Govert en Jolanda