Inmiddels is het zondagavond en we hebben een intensieve week achter de rug. Vorige week zondag zijn we om 6.00 naar Donggala gereden, een rit van bijna 2 uur naar de Mwubu kerk, die door GZB is herbouwd. Donggala is door het vele water van de Tsunami grotendeels verwoest. We hebben hier de kerkdienst meegemaakt, een woordje gesproken voor de gemeenteleden, gesproken over de nood die er nog is en natuurlijk na de dienst met elkaar gegeten. Eind van de middag waren we weer terug in Palu.

Voor maandag en dinsdag stond een flinke rit gepland naar het noorden van centraal Sulawesi. We kwamen na een lange rit aan in Tompe waar door de GZB een huisje is gebouwd. Tompe is het episch centrum van de tsunami, dit lijkt nog steeds een oorlogsgebied en het water komt nu nog steeds op in de vorm van eb en vloed, dus het blijft onder stromen. Dit raakt je als je ziet hoe de mensen hier nu verder moeten leven. Wat kan je doen voor deze mensen, vraag je je steeds af. Hartelijk ontvangen door de vrouwelijke pastor, natuurlijk met voldoende eten ( al blijft het rijst ) en gevraagd naar hetgeen waar eventueel behoefte aan is. We willen d.m.v. onze bezoeken inventariseren waar de nood ligt.

Vervolgens door naar Kasimbar, daarvoor moesten we eerst de bergen over rijden, een prachtige natuur maar wel met heel veel regen. Ook hier hartelijk ontvangen door de gemeente, wederom een rijsttafel en ook met elkaar de nood doorgesproken in de door de GZB nieuwgebouwde pastorie.

Door naar Sidoan, nog verder noordelijk, hier kwamen we rond 19.00 aan. Ook hier is door GZB een pastorie gebouwd, aan de overkant van de weg is de kerk nog in aanbouw. Dit doet de gemeente met elkaar, stap voor stap wanneer er weer wat centjes zijn. Een vriendelijke pastor inclusief een vriendelijke gemeente, een rijsttafel en goede gesprekken. Daarna weer de auto in, nog ruim 2 uur te gaan richting Santigi.

Tegen 22.00 kwamen we hieraan, best een geïsoleerd gebied, het laatste stuk was door de bush. Ook hier een vriendelijke pastor, vriendelijke gemeenteleden en uiteraard rijst met kip, vis en maiskolven. De gedachte dat we in dit huisje met elkaar zouden overnachten was een beetje wennen. Evenals het kamertje, het toilet, de muggen, spinnen en de geluiden van buiten. Wonderlijk genoeg heb ik gewoon geslapen, Jolanda helaas een stuk minder. Om 6.30 stond het ontbijt weer klaar (lees: rijst, kip en vis) en om 7.00 begonnen we aan de terugreis naar Palu, een rit van 8 uur.

Onderweg een kleine plasstop in Tinombo waar op dat moment een training werd gegeven aan de diakenen uit de regio. Ik werd gevraagd om de diakenen namens GZB eventjes te bemoedigen en stond plotsklaps voor 200 mensen op een podium te trachten een praatje te houden. De rit verder vervolgt en na nog een tank en plaspauze kwamen we rond 15.00 in ons hotel aan. Aan het einde van de middag nog even telefonisch overleg met GZB, gelukkig nauwelijks tijdverschil, want deze persoon zat in Nepal. Ik zeg het niet snel maar we waren blij dat we ’s avonds naar bed konden.

Woensdag lunchafspraak met de Toraja church, dus een beetje lucht in de ochtend. Om 11.30 haalden ze ons op en daar vond een regio vergadering plaats met 40 personen. Dezelfde vraag, wil je deze mensen even bemoedigen namens de GZB. Natuurlijk, want daarna wachtte de lunch. Rijst met kip, vis en zelfs bruine bonen en kroepoek. Met elkaar verder gepraat over wat we voor elkaar kunnen betekenen en afgesproken voor de volgende dag om met hen op pad te gaan. Daarna met de scooter nog opzoek gegaan naar een Compassion project maar helaas niet kunnen vinden. Zelfs niet na de hulp van vriendelijke moslim jongeren die ons zagen zoeken.

Donderdag ochtend alweer vroeg op pad met de mensen van de Toraja church die een aanvraag hebben gedaan bij GZB. Aan ons de taak deze projecten te bezoeken, zoveel mogelijk info te vergaren en vragen te stellen zodat we straks de GZB hierin verder kunnen adviseren. Het gaat om het starten van een naai- en beautyopleiding, het starten van sun- en funday school en ook de start van Engelse lessen. Uitgebreid met elkaar hierover gesproken en de nodige tips en tricks kunnen geven. We hebben ze voldoende huiswerk gegeven om e.e.a. verder uit te werken. Deze dag ook weer voorzien van een lunch met rijst en ’s avonds laat afgesloten met nasi goreng in een restaurantje.

Vrijdagochtend eventjes rust en ’s middags een meeting met 2 jongens die kunnen voorzien in trauma healing, iets waar nog wel behoefte aan is onder de mensen. We moesten ons goed focussen op het gesprek i.v.m. het gebrekkige Engels wat deze jongens praatten, maar uiteindelijk hebben we e.e.a. goed kunnen samenvatten met elkaar. We nemen dit mee in onze verdere zoektocht.

Voor zover is het eventjes voldoende, om nu nog de zaterdag en zondag erbij te schrijven gaat jullie te veel vermoeien ben ik bang en we hebben straks nog 2 afspraken (ja, het is zondag maar toch) Ik hoop volgende week iets eerder een blog te plaatsen, maar de dagen vliegen hier echt door onze handen, excuses hiervoor.

Bedankt voor het meelezen en meeleven,