Het is zondagavond 1 december. We zijn weer terug van onze roadtrip door het mooie en indrukwekkende Namibië.

Toen we deze klus kregen van GZB bedachten we voor ons zelf om wat extra tijd in te plannen zodat we ook Namibië konden ontdekken. Het toeval wilde dat de school waarvoor we bezig zijn de afgelopen 2 weken een examenperiode had. De studenten zijn dan extra druk en ook de leraren en de staf hebben dan veel werk. Schriftelijke en mondelinge examens afleggen en het daarbij behorende nakijkwerk. Toen we begin oktober met hen de planning voor onze periode maakten hebben we hier rekening mee gehouden. Dus na ons bezoek aan Kenia hebben we ons advies rapport afgemaakt en dat gaan we de komende week met hen doorspreken.

Dat gaf ons de ruimte om met een jeep en een daktent op pad te gaan. Heel lief mochten we deze jeep kosteloos gebruiken van iemand die heel nauw bij de school betrokken is, super gaaf!

We hebben een fantastisch mooie tijd gehad samen en super mooie hot spots van Namibië gezien. In 10 dagen kan je lang niet alles ontdekken, want daarvoor is Namibië veel te groot maar op advies van locals en ervaringen van anderen hebben we een selectie gemaakt.

Zo zijn we naar de enorme warme Kalahari woestijn gereden waar we de immense zandduinen donkerrood zagen kleuren tijdens de zonsondergang, reden we ‘s morgens om 5.00 de machtige Sosusvlei in terwijl de zon ons inhaalde en haar rode gloed wierp op de hoge duinpartijen. We hebben stappen gezet op de zoute Deadvlei en hadden ademnood toen we de hoge zandbergen beklommen. We verwonderden ons over de miljoenen sterren aan de hemel in Nauams en we aten de lekkerste appeltaart in Solitaire. Vervolgens gingen we van de 40 graden woestijn droogte naar de 18 graden en mist in Swakopmund en Walvisbay waar we duizenden flamingo’s hebben gezien en in een Duitse tent een heerlijke wienerschnitzel hebben geprobeerd helemaal op te eten.

We vervolgden de trip naar Spitzkoppe, een bergmassief met rotstekeningen en geweldig mooie vergezichten, ook weer met een prachtig roodkleurende zonsondergang en we lagen wakker van de brullende leeuwen in het indrukwekkende Etosha park, een wildpark ter grootte van de helft van Nederland met ontelbaar veel dieren.

Het is eigenlijk niet in een paar woorden te vatten. Wat een beauty is een land als Namibië. Met een 4X4 over de gravelroads, bijna 3000 kilometer gereden. Niet altijd heel lekker voor je rug. Ging het allemaal goed? Op de Spreedshoogtepass brak er een bladveer bij het rechterachterwiel af. Geen keuze: 2 rotsblokken voor de wielen leggen zodat de auto niet naar beneden zakt. Zelf onder de auto kruipen en sleutelen totdat ze eraf zijn. 100 kilometer verderop laten lassen, helaas brak ie te snel weer doormidden. Je kan best zonder zeiden ze, dus met vertrouwen maar verder.

Je snapt, de volgende dag brak ook de linkerkant. Midden in de woestijn, we hadden al een uur gereden en geen mens gezien. Met 45 graden onder een draaiende auto duiken, geen risico nemen, want als ie hier onverhoopt niet meer start hebben we écht een uitdaging. Nadenken over plan B, we hebben sowieso genoeg water in de auto. Teruglopen naar de “mainroad” is overdag geen optie. Dus sleutelen tot ook deze bladveer eraf is. Na een dik uur weer voorzichtig verder. Wat een slechte wegen soms, vol met hobbels, kuilen en grind. Wonder boven wonder geen lekke banden gehad.

Slapen in een daktent, ook een beleving. Sommige campings zijn goed, anderen weer niet. Ook dat is een verrassing. Als het maar veilig is. Bewaakt en niet ergens in de wildernis. Iedere avond vlees eten van de barbecue.De laatste dag ontdekken dat de dakkoffer 30 centimeter naar achter geschoven is. Sleutelen, losmaken, spanbanden, het kostte moeite maar ook dat is gefixed.

Al met al een geweldig avontuur en zoveel mogen genieten van Gods pure schepping zoals we hier vaak zien en ook zeggen tegen elkaar. Eindeloze wegen, savanne tot aan de horizon, het is magisch. We zullen het nog gaan missen straks. We maakten foto’s maar het is bijna niet vast te leggen. En super dankbaar dat we weer veilig terug zijn in Windhoek, het was toch een hele onderneming.

De laatste week gaat in. Komende dagen gaan we met elkaar aan de slag voor een goed eind resultaat. Dat hopen en bidden we althans. Vrijdagavond vliegen we in één keer door naar Amsterdam, we hopen zaterdagmorgen thuis te zijn. Ook wel weer zin in.

Welterusten en bedankt voor het meelezen

Govert en Jolanda