Het is maandagavond 11 november. We zijn net terug van de Nets en we zitten nog eventjes buiten te genieten van de ondergaande zon en de daarbij behorende rode luchten. Het is inmiddels bijna 19.00

Het was een intensieve dag. Traditie getrouw begon de week met de maandagmorgen devotion. Dit keer uit Johannes 14, dat we de Holy Spirit nodig hebben in ons leven die ons helpt om Jezus te volgen en lief te hebben. We hebben oa met elkaar gebeden voor de studenten die gaan beginnen met de examens.

Daarna vloog iedereen uit naar zijn of haar werkplek. Wij zijn een begin gaan maken met ons advies rapport. Valt niet mee, want zo nu en dan komt er wel iemand binnen lopen om ons van nieuwe info te voorzien. Toch vorderen we gestaag.

Ook deze week ging weer snel voorbij, het zijn lange dagen en korte avonden. Echt elke dag is gevuld met werken aan een sustainability plan voor Nets icm Nets distance.

Woensdag hebben we een local funding plan gepresenteerd aan de studenten: hoe kun je geld maken in de Namibische context in vergelijking met Nederland. Leuk maar uitdagend.

Afgelopen vrijdag zijn we opnieuw naar Okahandja gereden waar we dit plan hebben gedeeld met Christ’s Hope. Ook daar is dit een belangrijke factor: hoe kunnen we wat geld verdienen in ons eigen land.

Vanuit Okahandja zijn we doorgereden naar Otjiwarongo, zo’n 250km ten noorden van Windhoek waar we een weekendje zijn verbleven. Zo’n 80 km richting binnenland staat de Waterberg, deze rotsachtige berg zijn we opgegaan om vervolgens te kunnen genieten van de majestueuze uitzichten over de eindeloze savanne van Namibië. Toen we boven op het plateau zaten en zo om ons heen keken voelden we de grootsheid van God en het klein en nietig zijn van onszelf. Een stukje puurheid zoals God had bedacht. Helaas liep het allemaal anders.

Net voor de bui losbrak waren we weer naar beneden geklauterd, zaten we in de auto en moesten we zo’n 20km over onverharde wegen door de plenzende regen richting de verharde weg zien te komen.

Gelukkig kwamen we zonder problemen terug bij ons verblijf in Otjiwarongo en ontmoetten we mensen die samen met hun kindje van 5 jaar zo’n drie maanden door Namibië aan het trekken waren. Leuk om ideeën en tips uit te wisselen. Bijzonder dat deze man vroeger bij Etos hoofdkantoor had gewerkt dus we konden veel herinneringen ophalen.

Over Etos gesproken, wat we ook aanhaalden in onze fundraising presentatie. Soms missen we nog wel de dynamiek van onze winkels. En kijken we terug op de goede jaren die we hadden. Nu hebben we een andere taak. “Now we’re working in Gods kingdom” zeggen we dan als mensen er tijdens onze missie om vragen. Is het altijd makkelijk? Zeker niet! Werken we “in the box”? Ook niet, je bent tijdens dit werk continue buiten je comfort zone aan het werk. Is het moeilijk? We doen het niet alleen merken we. Is het gaaf? Zeker!! Echt iedere dag is spannend, wie en wat komen we tegen, wat maken we mee, komen we veilig door het drukke verkeer, komen er geen bedreigende situaties op ons pad, lees: wordt je niet overvallen wanneer we voor het rode stoplicht staan te wachten ‘s avonds. (hoe vaak ik hier al door rood licht ben gereden, wordt ook geadviseerd trouwens, dus…dat wordt weer wennen in Nederland)

Maar goed, ook weer never a dull moment in Namibië. Met de leiding van God komen we hopelijk tot goede inzichten samen met de partner. En ondertussen genieten we volop van al het moois wat Namibië te bieden heeft.

Tot volgende week,

Jolanda en Govert