Inmiddels is het vrijdagavond en hebben we even de tijd om een stukje te schrijven. Hopelijk kan ik me concentreren want het is hier buiten echt een hele grote herrie. We hebben een appartementje in Sabana Grande de Boya, een middelgrootte plaats ten noorden van Santo Domingo. Hier rijden de brommers af en aan, ik denk duizenden per dag die hier over de weg scheuren en stuk voor stuk enorm lawaai maken. Dan de auto's die op een rijdende discotheek lijken, met van die hele grote boxen op de achterbank zodat je de portieren hoort trillen. En dan zijn er hier en daar wat bewoners die het ook leuk vinden om buiten te gaan zitten met ook van die grote boxen, het lijkt of ze tegen elkaar op hun muziek willen laten horen. En dan zit er nog een evangelische kerk die hier ook lekker aan meedoet en dus ook hun praise muziek aan de hele stad wil laten horen. Toevallig draaien ze nu de Spaanse versie van Waymaker, toch fijn dat we juist dit lied boven al het geweld uit horen klinken. Maar goed, tussen 22.00 en 06.00 is het verder wel stil hier, gelukkig maar....

In tegenstelling tot onze trip naar Rwanda van 2 maanden zijn we nu maar voor een kleine 4 weken weg maar toch is je kids achterlaten nooit echt leuk. Janine hebben we gedag gezegd in haar huis in Etten Leur, Christel mochten we eigenlijk niet knuffelen, want die zat in quarantaine vanwege corona, dit hebben we op gepaste afstand gedaan en Arjen heeft ons afgezet op Schiphol, dus 3 momenten met een klein steentje in je maag.

De vlucht via Madrid ging prima maar het is uiteindelijk een flinke trip en dan met het tijdverschil van 5 uur is het toch even wennen als je aankomt in het tropische klimaat. Na onderhandelen met een taxi chauffeur die ons in Boca Chica bracht konden we uiteindelijk een nachtje gaan slapen om de volgende morgen te worden opgehaald door Ivan. Tijdens onze eerste trip naar de Dominicaanse Republiek in 2009 hebben we Ivan leren kennen als een betrouwbare kerel die heel veel voor z'n medemens overheeft. In 2013 zijn we nogmaals met hem op pad geweest, tot aan de Haitiaanse grens waar toen een sponsorkind van ons woonde. We hebben daarna altijd wel contact met hem gehouden en het leek hem ontzettend mooi als we nu iets voor hem en zijn gemeenschap wilden betekenen.

Inmiddels woont Ivan aan de rand van de stad in een soort community met gevluchte Haitianen, allemaal houten hutjes zonder stromend water maar wel met elektriciteit. Hij heeft daar een kerk gesticht en preekt daar iedere week, houd bijbel studies en is tevens social worker. Ook staat er een grote waterbron die een aantal dagen per week open is zodat de mensen met jerrycans en emmers hun water voorraad kunnen komen aanvullen. Dit is zijn leven, iedereen kent hem en hij vertrouwt op de voorzienigheid van God. Wij hebben grote bewondering voor hem en het werk wat hij doet. Hoeveel hij houdt van Jezus, ik vind dat heel bijzonder, zeker in de omstandigheden waarin deze mensen leven. Ik hoop dat ik de komende weken heel veel van hem kan leren, misschien zijn we daarom terug in dit land, niet om te dienen maar om gediend te worden.

Inmiddels hebben we de afgelopen week de kerk van binnen opnieuw geschilderd en zijn we ook al buiten begonnen, we worden geholpen door de vader van Ivan, een hele fitte kerel van 85 jaar die juist de bovenkant van de kerk voor zijn rekening neemt, op de ladder met soms wat blokken eronder om wat hoger te komen. We kunnen aardig ons Spaans oefenen want deze man spreekt geen woord Engels.

Vanmorgen met Ivan een andere Haitiaanse gemeenschap bezocht, een kilometer of 30 verderop. Een community met zo'n 200 mensen waar een primary schooltje staat. De mensen leven van de landbouw wat ze één keer per week verkopen op de markt. Ivan heeft vanmorgen verteld hoe ze moeten omgaan met geweld van bijvoorbeeld hun partner maar ook aan de kids als ze bijvoorbeeld mishandeld worden door hun ouders. Jolanda en ik hebben wat verteld over ondernemerschap, wat je daarvoor moet doen en ook wat je daarvoor moet laten.

Al met al een leuke en enerverende eerste week die nog niet helemaal klaar is want we willen morgen de kerk nog afmaken zodat ie voor de zondagse kerkdienst natuurlijk helemaal af is. Vanmiddag niet meer gelukt vanwege een tropische regenbui.

We hopen op een gezegend weekend met elkaar.

Groetjes van Jolanda en Govert