Het is alweer ruim een week geleden dat we ons laatste verslag schreven, we hebben eigenlijk weinig tijd gehad daarvoor. Vorige week dinsdag heeft Rik ons een daagje meegenomen in zijn werk. Rik, zendingswerker bij de GZB, geeft theologielessen aan studenten uit verschillende kerken, die allemaal op hun hart hebben om dienend bezig te zijn in hun eigen gemeente. Wij hebben deze studenten een les in ondernemerschap gegeven omdat ze zelf ook geld moeten verdienen of omdat hun partner bijvoorbeeld een kleine business heeft. Het was erg leuk om dit te doen. 's Avonds konden we aanschuiven bij de bijbelstudie waar mensen uit de gemeente naar toe komen. Het ws een leerzame avond voor ons allemaal.

Woensdag gingen we met Rik naar het drielanden punt, Congo-Burundi-Rwanda. We zijn met elkaar een veld ingelopen, richting de Rusizi. De Rusizi is een rivier in Centraal-Afrika en vormt de grens tussen de Democratische Republiek Congo enerzijds en Burundi en Rwanda anderzijds. Op onze weg daarnaar toe, door de velden die vol stonden met honderden mango bomen, werden we aangesproken door locals, die op het land bezig waren, die vertelden dat ze nijlpaarden hadden gezien in de rivier. We moesten wel wat moeite doen om bij de rivier te komen, maar uiteindelijk lukte dat en inderdaad, er zaten daar diverse hippo's. Geweldig om dit mee te maken, echt in het wild dus. Vervolgens hebben we nog een mooie rit gemaakt met de auto door de bergen, gelukkig heeft Rik een jeep die gemakkelijk over de rotsige wegen kan rijden.

Donderdag gingen we met elkaar naar Bweyeye, een plaats wat achter het regenwoud ligt. Enorm geisoleerd, 3 uur rijden over zand en rots-achtige wegen in een weliswaar prachtig mooie omgeving. Nagekeken door vele apen die we tegenkwamen. We zijn toen we daar aankwamen direct naar de vakschool gegaan die wij met onze Strijense gemeente dit jaar steunen. De directeur heeft ons vol trots de gehele school laten zien, ons voorgesteld aan de leraren en studenten en ons voorbereid op de volgende dag: Umuganda, dat betekent zoveel als met elkaar aan het werk gaan, spannend.

Vrijdagmorgen na de devotion was het dus tijd om met elkaar aan het werk te gaan. Alle 80 studenten, leraren en zelfs mensen uit het dorp werken mee. We moesten met elkaar zand gaan halen uit een riviertje zo'n halve kilometer verder op. Dus met een zak zand of een emmer op je hoofd liepen we een aantal keren heen en weer om zand te brengen bij de vakschool. Vervolgens moest er een stuk grond worden omgeploegd waar ze een nieuw klaslokaal willen gaan bouwen. Met een schop in de hand aan de slag en na een uurtje of twee was er een mooi stuk grond vlak gemaakt. Ondertussen een keertje schuilen voor een regenbui en daarna weer de volle zon erop, gelukkig was het al snel tijd voor lunch. De directeur heeft hiervoor gezorgd bij hem thuis, enorm uitgebreid en bij het afscheid werden we enorm bedankt voor ons bezoek en het feit dat onze gemeente dit project ondersteund.

Zaterdagmorgen vertrokken naar Rasano, waar Carolien werkt aan een voedingsprogramma. Bij aankomst zaten de kinderen die dit programma volgen al netjes te wachten. Met elkaar hebben we ze gewogen en gemeten. Hierna wordt dan bekeken of ze ondervoed zijn of "op een acceptabel gewicht". Als je dan kijkt hoe oud ze zijn en hoeveel ze wegen, dan geloof je soms je ogen niet. Goed dat dit programma ondersteunt wordt door de GZB, de ouders hebben moeite om hun kids op een goede manier te voeden, dus hierin worden ze geholpen. Na de lunch die we kregen bij de pastor thuis hadden we nog een rit van 4 uur voor de boeg om weer in Kemembe te komen, waarvan 3 uur over onverharde wegen dus we zijn aardig door elkaar geschud. 's Avonds hebben we met Rik en Carolien gegeten bij de bisschop en hebben we het niet al te laat gemaakt. Heen en weer naar Bweyeye inclusief een paar overnachtingen was best vermoeiend.

Zondag een rustige dag, om 8.00 de engelse dienst, een bakkie gedaan bij Rik en Carolien en 's middags bij het guesthouse. 's Avonds Sinterklaas gevierd inclusief gedichten. Super gezellig.

Maandag om 8.30 in de bus gestapt, een avontuur op zich wat je wellicht wel op facebook heb gelezen. Een chauffeur die ziek wordt, vervolgens ruim 2 uur wachten op een nieuwe, die dan denkt deze verloren uren in te halen door als een gek te gaan rijden. Gelukkig om 17.00 veilig aangekomen in Kigali. Een happie gegeten met Martin en Marleen bij de Belg en even gezellig bij gekletst met hen.

Dinsdagmorgen rustig aan gedaan en vervolgens naar Ceformi gelopen. Ze waren enorm blij ons weer te zien, het voelde voor ons ook meteen weer goed. Een babbeltje gemaakt met de leraren en ook Japhet de directeur kwam nog langs. De plannen voor woensdag met elkaar doorgenomen. Best spannend want we zijn natuurlijk benieuwd hoe en of ze onze ideeen hebben opgepakt.

Vandaag met de staf om tafel. We zijn aangenaam verrast hoe ze onze ideeen en plannen hebben opgepakt en hoe ze hiermee aan de slag willen gaan. Zou ons plan van aanpak dan ook voor hen van betekenis zijn? Ze moeten tenslotte zelf aan de slag. Toch hebben we alle vertrouwen hierin. De directeur is enorm enthousiast en wil echt aan het werk. We zullen dit een heel eind moeten loslaten. Wij mogen zaaien en God zal oogsten, zo moeten we het maar zien. Vanmiddag was het afscheid met alle 188 studenten en ze werden getrakteerd op cola en een soort van oliebollen, voor hen is dat echt geweldig. De directeur bracht ons thuis na een rondje te rijden door de stad. Hij wilde ons graag Kigali laten zien, inclusief de verschillen tussen arm en rijk.

Ons avontuur zit er bijna op. We hebben dan ook besloten vrijdagavond terug te vliegen, niet langer te blijven dan noodzakelijk, het afscheid met de studenten stond gepland op maandag maar hebben we kunnen verschuiven naar vandaag. Rwanda is qua corona helemaal onder controle maar we lopen liever geen onnodig risico als het gaat om een eventuele quarantaine regel die ook geld voor reizigers uit Zuid-Afrika. We vinden het heel fijn om kerst met onze kids te vieren. Daar zien we ook echt naar uit. God bless you.