Inmiddels is het alweer donderdagavond en zijn we net terug van de vakschool. We hebben een drukke maar mooie week achter de rug. Afgelopen zaterdag hebben we met Martin en Marleen een echte Afrikaanse bruiloft bezocht in Muhanga, zo’n 60 km ten zuid-westen van Kigali. De busrit er naar toe was een belevenis en liet ons de vele heuvels die Rwanda heeft goed zien. Deze tijd van het jaar is alles heel mooi groen en de mensen zijn druk bezig het land te bewerken. Hoewel het nu regenseizoen is valt er helaas voor de mensen hier nauwelijks regen. De bruiloft was bijzonder om mee te maken. Het was voor het bruidspaar het laatste “trouwmoment”, dit keer in de kerk. De onderhandelingen, dus hoeveel de bruidegom moet betalen aan de ouders van de bruid, en het trouwen voor de wet hadden reeds eerder plaatsgevonden. De dienst zat vol met uitbundige zang en dans. Na de inzegening in de kerk mochten alle gasten mee naar een mooie locatie voor het maken van de foto’s en natuurlijk moesten ook wij met het bruidspaar op de foto. Vervolgens gingen we weer terug naar de kerk en was het tijd om de cadeau’s in ontvangst te nemen. Hoe groter de verpakking, des te mooier dit is. Wij hebben met z’n vieren het bruidspaar de zegen toegezongen, in het Nederlands, maar de mensen vonden het toch heel bijzonder. Vervolgens was het tijd om met elkaar te eten en daarna werden wij netjes bij de bus gebracht die ons ’s avonds weer terugbracht in Kigali.

Zondagmorgen om 8.00 was het weer tijd voor de kerk, de 1^e zondag van de maand dus een avondmaalsdienst. In principe gaat men hier één voor één naar voren, word je toegesproken door de pastor en pak je het brood en de wijn. Dit gebeurt niet in de stilte zoals we dit thuis gewend zijn maar speelt de band mooie opwekkingsliederen, het geluidsniveau was bijzonder hoog…Maar super mooi om dit ook in Afrika te kunnen doen. Vervolgens zijn we naar hotel Rwanda gegaan, bekend van de film en het boek die vertelt over de verschrikkelijke maanden tijdens de genociden. We konden daar relaxen bij het zwembad en dat was best wel lekker op zo’n warme dag.

Maandag t/m vandaag waren we bij Ceformi en ook morgen zijn we daar weer te vinden. De leraren worden naar ons toe steeds losser, de studenten proberen een praatje met ons te maken en ook de staf wordt steeds opener. In de lunchpauze komen ze graag bij ons zitten en raken ze ook gewend aan de drop die wij uitdelen. We zijn continue met elkaar aan het brainstormen en plannen aan het maken. We merken wel dat de regels in Rwanda totaal anders zijn dan bij ons in Nederland dus we lopen ook daardoor tegen een aantal probleempjes aan. Volgende week mogen we in elke klas een les in “etrepreneurship” komen geven. Uitleg geven over het ondernemerschap en daarna een examen afleggen én gaan we een dag op pad met de directeur om andere vakscholen te bezoeken.

De leraren proberen ons het kinyarwanda te leren, de taal van Rwanda, maar dat valt niet echt mee voor ons. Wij proberen ze tevens Nederlandse woorden te laten spreken en dat vinden zij natuurlijk erg lastig. Maar ze hebben er de grootste lol in als ze bijvoorbeeld het woord “oliebol” kunnen zeggen of “goedemiddag”, want de g is erg lastig, dus ook mijn naam vinden ze moeilijk. Maar goed, we hebben nog enige tijd om te oefenen met elkaar. Tevens een goed moment om deze blog af te sluiten met de woorden mwiriwe, goedeavond.